Verndargripur, smáspýta með hinni alkunnu verndarsetningu á: Sator arepo tenet opera rotas, skorinni með rúnaletri á, annars vegar, en hins vegar er rúnastafrof. Spýtan er úr furu, l. 16,9, br. 2,1 mest, og þ. 0,8. Göt eru á öðrum ef til vill naglagöt og kann spýtan að hafa verið rim í lár, er til vill göt fyrir band, sem hún hefu verið fest við sig með eða því um líkt. Rúnastafrofið er þannig: ( Rúnaletur óskrifhæft í D. P., AEG.). Meira hefur ekki verið skorið þeim megin, og er þó rúm fyrir meira. En hins vegar er setningin : (Rúnaletur óskrifhæft í D. P., AEG:).   Þessi þula eða töfravers var mjög fjölhæf, en hjer á landi mun það hafa verið kunnast sem varnarmeðal eða heilbrigðis við gulu. Sbr. Þjóðsögu Jóns Árnasonar, I, bls. 49. Um notkun þessarar töfarformúlu erlendis sjá Meyers Konversation Lexikon, 5. útg., XV. f. bls. 298, og ritgerðir, sem þar er vísað til.  Afhent af Þjóðminjaverði, en honum af prestinum, sjera Jóni Skagan, á Bergþórshvoli, þar á staðnum nokkru fyr.  Eru þessi 3 nr., 9274 - 76, skrásettir þennan dag, 28/11., því að þá afhenti prestur til safnsins eptirfylgjandi nr., sem komið höfðu upp við kjallaragröptinn  á Bergþórshvoli síðastliðið sumar, 9277 - 86. Spýtan fannst um 1 m. í jörðu þar undir, sem nú var síðast smiðjan, miðhúsið þeirra þriggja er þar stóðu, sem kjallari nýja hússins var grafinn austan við stafn og önnur íveruhús manna, sjálfan aðalbæinn: næst honum stóð skemma, en fjærst, næst  tröðum, hjallur.