Eldstál og tinna til að kveikja með eld. Tenntu stálinu var slegið við tinnumola og hrukku þá neistar í spæni eða annað sem sem auðveldlega tók eld. Slík eldfæri voru þekkt á öllum öldum, en óvíst er hvort hægt var að slá eld við innlenda tinnu. Eldtinna var innflutt og finnst oft á gömlum bæjarstæðum. Þessir hlutir fundust í fornum bæjarrústum í Hrauntungu fram af Bárðardal þar sem búið hefur verið snemma á öldum en byggð lagst brátt af, líklegast fyrir 1200. 4542Eldstál og tinna, sem eldur var kveiktur við. Fundið í fornum bæjarrústum á Norðausturlandi., líkl. frá 10. -12. öld Spjaldtexti: Eldur var kveiktur með eldstáli (a) sem slegið var við tinnustein og neistarnir látnir falla í tundur, eldfimt efni sem eldur tendraðist af. The lamp was lit by striking a spark from a flint flake (a) to light tinder.

Daniel Bruun. Íslenskt þjóðlíf í þúsund ár. Reykjavík 1987, bls. 242 - 243. Kristján Eldjárn. Kuml og haugfé. Reykjavík 2000, bls. 405 - 406.